Одам дар ҳақиқат хеле сахт фишорҳои хонуми аст, ва на танҳо дар мақъад, ва дар тамоми сӯрохиҳои дар бадан! Баъзан дар Кайфияти ва мехоҳед, ки ба ехтан дӯстдухтари ман, то сахт, вақте ки он мевазад ақли вай! Ҷолиб он аст, ки пас аз ин гуна савор вай танҳо абрешим мешавад! Танҳо мисли гӯрбача гиря мекунад!
Мард хурӯси хеле калон дорад, ман намефаҳмам, ки чӣ тавр зани нозуки осиёӣ бо он мубориза мебарад! Дар бораи ӯ чӣ гуфтан мумкин аст? Ӯ баръало ба шибан бону дар сӯрохиҳои қатъии вай ҷалб!